In het Witte Veen loop je door een grensstreek waar je het landschap van vroeger nog ervaart. Oude zandweggetjes, eikenlanen, heide, bos, veen en water wisselen elkaar voortdurend af. Op de velden groeien klokjesgentiaan, veenpluis, eenarig wolle-gras en lavendelheide. Het restant hoogveen van het Witte Veen is niet vrij toegankelijk. Hoogveen is namelijk kwetsbaar.
In het Witte Veen lopen en grazen Schotse Hooglanders. De dieren zijn zomer en winter buiten en kunnen goed zelf hun kostje bij elkaar scharrelen. Met hun graaswerk houden ze het gebied open en zorgen daarmee voor variatie in de plantengroei.
Het is heerlijk dwalen door het kleinschalig landschap van het Witte Veen, pal tegen de Duitse grens. Je geniet er grenzeloos van veelzijdige natuur. Vroeger was het een geliefde grensovergang voor smokkelaars. Van alles ging de grens over; suiker, boter, (zelfgestookte) jenever. Ook voor mooie rondwandelingen ga je de grens over. Oude grenspalen van Bentheimer zandsteen herinneren je hieraan.
Comments